Blikken raken,

daar waar de verbale taal tekort schiet.

Er is geen zoektocht naar emoties.

Ze staan er,

van je gezicht af te lezen.

Hoe jij ze interpreteert en expliceert kies je zelf,

maar verloochenen gaat niet.

​

Ze halen je steeds in.

 

Beelden blijven bij, beelden vervagen.

Ze grijpen je aan of doen je niets.

​

Kleur, vorm, licht, schaduw, ritme, reliëf, …

Als ze je treffen, onthoud je ze.

​

Voor altijd.